Poetycki Dzień Wiosny

Astronomicznie wiosna zaczęła się dzisiaj, kalendarzowo dzień później. Zimie życzymy trochę odpoczynku i ustąpienia miejsca Wiośnie. Poetom natchnienia, by nadal malowali swoimi słowami obrazy.

* * *
Od kiedy wiosna
ta moja zieleń
kroczy za mną
buntuje się moje ja
bez mojej wiedzy
w pustym oknie
samotnie wypatruje
pustej ławki
która nawet pragnie
kto na niej pierwszy
może drugi
zajmie jej oczekiwanie
- moje ja
przynajmniej
nie walczy
o laur wyższości
Jerzy Sałata

Wiosna 2020
Wiosna nie niesie radości
Zagląda w oczy
Przyczajona
Pyta czy może już wejść

I tylko ciepło zza okien
Niezauważalnie
Już bez pytań
Może przejść

Kwiaty zbyt odważnie
Pokazały główki
Nie wiedząc jeszcze
Co u matki ziemi

Nieśmiało bez liści
Drzewa znajome pytają
Kiedy będziemy
Ocaleni
Aneta Przybyłek

A ty śpisz
Obudź się wiosno,
śpisz, jakbyś sumienia marcowego nie miała.
Pole trzeba osuszać,bo czas orki blisko,
a ty śpisz.
Zawzięty mróz ściska nocą gardła
skulonym ze strachu bratkom
i drwiąc z ciebie bazgroły pisze po kałużach,
a ty śpisz.
Otwierasz jedno oko
i leniwie przeciągasz wzrok
po nabrzmiałych już pędach forsycji,
wierzbowych kotach,
co czekają aby wreszcie wesoło zamruczeć,
ciekawskie żonkile z braćmi narcyzami
wystawiają swe zielone nosy
ponad zmarzniętą ziemię,
a ty śpisz.
Nie żal ci zziębniętego boćka,
co tak daleką odbył podróż
z nadzieją na nowe życie
i ciepły , przyjazny kąt,
a ty witasz go zamrożonym śniadaniem.
Grzegorz zimę pogonił do morza,
a ty śpisz.
Ewa Kowalczyk