Spektakl Teatru Ruchu i Tańca — "Korzenie"

Kiedy ostatni raz byłeś w lesie?

Odcięliśmy się od natury. Boimy się zmarznąć, zmoknąć, zmęczyć. Otępiamy zmysły, rozleniwiamy ciała, decydujemy się czuć mniej. Tłumimy własną wrażliwość, emocjonalność, impulsy. W procesie dziejowego postępu oddajemy władzę nad sobą machinie cywilizacyjnego rozwoju. Tracimy duchowość, naturalną swobodę. Zgadzamy się na nowy porządek. To praktyczne. Wierzymy w ład, dyscyplinę, moc technologii. Nasze relacje z naturą, nieprzewidywalną, w ciągłym ruchu, wymykającą się chłodnej kalkulacji, tracą na intensywności. Próbujemy ją zagospodarować, uporządkować jej „dzikość”. Niszczymy własne naturalne środowisko. I jest nam wygodnie – skąd więc poczucie utraty? Za czym podświadomie tęsknimy? I dlaczego jesteśmy tacy zmęczeni?

Pierwotne związki człowieka z naturą były dużo głębsze. Natura podporządkowywała życie codzienne i obrzędowość własnym rytmom. Kształtowała i sacrum i profanum, gdyż tradycyjne kultury nie znały rozróżnienia tych sfer. Zajrzyjmy w zapomniane życie duchowe ludów przeszłości, naszych przodków, niegdyś oderwanych siłą od prastarych kultów. Co tam znajdziemy? Prymitywność, barbarzyństwo, ubóstwo? Czy tętnienie, dynamizm, pulsowanie i życie? Mityczność, czy autentyczność? Demoniczność, czy czystość? Siłę upiorną, czy twórczą i witalną? Naiwność, czy sacrum w najszczerszej, pierwotnej postaci?

W spektaklu „Korzenie” szukamy inspiracji wśród szczątków dawnego życia duchowego Słowian, prastarej, wypartej duchowości, etniczności, pogaństwie, historii, ale też w fantastyce, literaturze, grach wideo i współczesnej kulturze. Sięgamy po nadprzyrodzony pierwiastek dawnych wierzeń i zamykamy go w formę czterech żywiołów, zjawisk – przejawów bóstw. Z tęsknoty do natury nawiązujemy kontakt z tym, co odrzucone. Pełni refleksji zanurzamy się w przeszłość.

Czy możemy dotknąć praźródeł naszej tożsamości? Czy moglibyśmy znów poczuć się częścią natury i wszechświata? Odcięci od korzeni, wyparliśmy część swojego „ja”. Poddaliśmy się długotrwałemu procesowi zapominania. Gdy drzewo traci korzenie – usycha. A my?

Reżyseria i choreografia: Aleksandra Krawczyk - Moving Art
Wykonanie: Grupa Projektowa Teatru Ruchu i Tańca
Gościnnie: Uczestnicy zajęć w Bartoszyckim Domu Kultury oraz Wychowanki Grup Wychowawczych Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Bartoszycach

Muzyka: Collage
Kostiumy: Dagmara Rosa
Teksty oraz grafika: Anna Turowska-Zabłocka
Plakat: Anna Turowska- Zabłocka
Sponsor: Moving Art Mobilna Szkoła Tańca Aleksandry Krawczyk